Eén van de meest spannende situaties voor een cliënt en vrijwilliger is toch wel de eerste kennismaking.

Als coördinatoren merken we soms dat de cliënt erg zenuwachtig is. En geef ze eens ongelijk! Onze cliënten hebben geen of nauwelijks sociale contacten en dan heb je opeens 2 vreemde mensen in huis. De coördinator en de vrijwilliger doen dan hun best om de cliënt op het gemak te stellen, maar soms blijft het nou eenmaal wat ongemakkelijk. Toch is het belangrijk dat we realiseren dat een eerste indruk echt niet altijd de juiste is. Laatst was er zo’n situatie:

Na de kennismaking belt de coördinator met de vrijwilliger om de eerste indruk te bespreken. De vrijwilliger twijfelt heel erg of ze wel een klik heeft met mevrouw. Tijdens de kennismaking reageerde mevrouw weliswaar vriendelijk, maar ook zeer ongemakkelijk. De coördinator luistert naar de vrijwilliger en vraagt dan of ze nog een keer op bezoek wil gaan. Soms is de eerste keer namelijk de spanning zo groot dat mensen zich (ongewild) anders voordoen, omdat ze zenuwachtig zijn. Na het volgende bezoekje laat de vrijwilliger weten dat ze een hele goede klik blijken te hebben en dat het erg gezellig was geweest. Mevrouw was veel meer ontspannen en ze hebben het samen erg leuk gehad. En zo blijkt het dan toch een goede match te zijn geweest.

Soms moeten we elkaar gewoon wat meer tijd gunnen om te kunnen zijn wie we daadwerkelijk zijn.